EbruG'un Sevdalı Bulut'u

9-10 yaşlarındayken defalarca okuduğum bir kitaptı "Sevdalı Bulut".Müthiş etkilenmiştim.Günlerce hayal dünyasında yaşatmıştı beni.
Yirmi sene sonra karşıma çıkınca kayıtsız kalamadım.Çocukluğumun sevdalı bulutunu ev değiştirirken kaybetmiştim.Ama bulut beni bırakmamış ve seneler sonra karşıma çıkmıştı işte!
Bugün kahvaltıdan sonra çok eski bir dostla çok uzun zaman sonra biraraya gelmenin tedirginliği ve merakıyla kaldırdım kitabın kapağını.Ya hatırladığımdan farklıysa, ya geçen zamanın ve istemesek de büyümüş olmanın etkisiyle değişime uğramış iç dünyam sevdalı buluta yabancı kalırsa...
İlk masaldan itibaren kendimi çocukluğumun geçtiği sobalı evimizde buldum.Kardeşimle özellikle "Dokumacılar" masalını nerdeyse ezberleyecek kadar okuduğumuzu ve çok gülerek bazı sahneleri canlandırdığımızı tuhaf bir buruklukla anımsadım.
Okumadıysanız okumanızı , varsa çocuklarınıza okutmanızı yürekten tavsiye ederim.

"... Ayşe kız bir öpücük yolladı parmaklarının ucuyla buluta. Ayşe kızın öpücüğü buluta ulaşınca, bulut şöyle bir şaşırdı. Ama sonra toparlandı, koskocaman bir gül biçimini aldı. Gökyüzü gökyüzü olalı, bu mavi atlasa böylesine güzel, böylesine iri ak bir gül açmadı. Ayşe kız bu ak gülü hayran hayran seyrederken, bulut yine kımıldadı, yayıldı, toparlandı, yürek biçimini aldı, yani bulut oldu yine. Lafı fazla uzatmayalım, o günden sonra bulut Ayşe kızdan ayrılmadı."