13 Mart 2014

Çiçek


ÇİÇEK

 


Annem elindeki küçücük buketini sıkarak gizlemiş nikah masasındaki heyecanını ve çiçeklerle süslü duvağının altından atmış imzasını.Kırmızı beyaz pötikare  mutfak perdelerimizi  kendisi dikmiş ve uçlarına beyaz çiçekler kondurmuş.

Kardeşim doğduğu zaman  babamın iş arkadaşlarının gönderdiği  gösterişli buket, şeffaf jelatin kutusunun içinde günlerce ilgi odağım olmuştu.

 Dayımın düğününde mavi  bir tuvalet giymiş ve çiçeklerden bir taçla dolanmıştım ortalıkta. Gelinden sonra gecenin en güzeli   bendim. O kadar beğenmiştim ki kendimi , aynı kreasyonla 23 Nisan’da  okulda şiir okumaya çıkmıştım.

 Çiçek Kız değil miydi yaz tatillerinde şekerli ekmek yerken seyrettiğimiz?

 On  yaşındayken kliması olmayan Renault station arabamıza atlayıp ilk kez çıktığımız tatilde Erdek’e gitmiştik ailecek. Şehir dışına ilk çıkışımdı ve ananemin bahçesindeki kadife çiçeklerinin haricinde ilk defa bu kadar güzel ve bu kadar çok çiçeği bir arada görmüştüm. Güneşten bunalmayalım diye arabanın camına sıkıştırılan havlunun gölgesinde arka koltukta kardeşimle itişip kakışarak varmıştık Erdek’e. Ertesi sabah gözümü açtığımda yastığımın üstünde minik bir papatya duruyordu. Gazete ve simit almaya giden babamın tatlılığı. Sonraki sabah ise aynı yerde bir salatalık günaydın demişti bana, babasını taklit eden kardeşimin marifeti.

 Kız istemeye gittiğimizde kucağında taşıdığı havalı buketin arkasında  da aslında yine o muzip çocuk vardı.

Birkaç kez doğum günümde çiçek aldım, sevgililer gününde, kadınlar gününde...Hepsinde çok mutlu oldum. Ama hiç birisi sıradan bir günde, beklemediğiniz bir zamanda gelen çiçek gibi hissetirmez.

Birilerinin hiç bir baskı altında kalmadan sizi düşündüğünü, size değer verdiğini, sizi özlediğini ifade edebileceği   en zarif en masum yoldur  çiçek göndermek.


www.lunluncicek.com



4 yorum:

Adsız dedi ki...

okudum, beğendim ve ne zamandır hiç çiçek almadığım gerçeği ile yıkıldım.

Adsız dedi ki...

cok hos bir yazi. tesekkurler!

Aysegül Barak dedi ki...

Ne kadar güzel ne kadar naif bir yazı; beni taaa ortaokul yıllarıma, kitap aralarında kuruttuğum güllere kadar götürdü.Rahmetli babam aklına geldikçe bir bahaneyle anneme , evimize hep çiçek alan nadir eşlerden biriydi; o günleri hatırladım; hüzünlendim ......
Teşekkürler :)

Efebakan dedi ki...

Emeğinize yüreğinize sağlık çok güzel bilgi için beni aydınlarımız için çok teşekkürler